زندگی با کرونا

به نام خدا

زندگی با کرونا :                                                                          « ویرایش جدید»

امروزها نُقل تمام محافل علمی، دینی، اجتمایی،  سیاسی ، و حتی خانوادگی کروناست

ویروس کرونا این موجود ذره بینی که حتی یک واحد کامل از سلول های سازندۀ  یک موجود زنده هم نیست،

ظاهراً از یک نقطه جهان یعنی شهر یووان چین شروع شده در عرض کمتر از چند ماه اکثریت قریب به اتفاق دنیا را فرا گرفته و همه را بخود مشغول کرده است و در بعضی موارد دولت های مدعیِ داشتن تکنیک و تمدن، دستهای خود را بالا برده عاجز بودن خود را در مقابل آن اعلام کرده اند.

گروههای مختلف تحت عناوین گوناگون مشغول مبارزه با این آفت جهانی هستند.

گروه اصلی کسانی هستند که مسئله را ازدیدگاه علم پزشکی بررسی می­کنند، و در موارد چگونگی انتقال و انتشار ویروس کرونا و مبتلا شدن آحاد مردم و بررسی های اولیه برای تشخیص مبتلایان، آماده سازی بیمارستانها با تجهیزات خاص برای درمان و تهیه تجهیزات پزشکی و دارو برای بیماران و خود پرسنل پزشکی وکادر بهداشت و درمان همچنین آماده سازی استراحتگاه برای بررسی و تشخیص بیماری و بیماران بهبود یافته، زحمت می کشند.

گروه دیگر از نظر اقتصادی مسأله را پیگیری می کنند  یعنی برای تهیۀ ملزومات گروه اول همچنین ارزاق عمومی و مواد اولیۀ کارگاهها و مؤسسات تولیدی و توزیع،مایجتاج عمومی فعالیت می کنند.

گروه سوم برای تهیه و تأمین اعتبارات لازم کار می کنند که گفته اند بی مایه فطیر است و راست گفته اند.

گروه چهارم برای ایجاد نظم و اِعمال قوانین و مقررات وضع شده در رابطه با مسائل مذکور فعالیت می کنند.

علاوه بر آنها گروها و کسان دیگری مثل مؤسسات خیریه و .... هستند که آنها را پشت بانی می­کنند. شاید جلو چشم نباشند ولی ارزش کارشان کمتر از گروههای مذکور نیست بخصوص که این طبقات بدون اجر و مزد مادی فقط برای رضای خدا و آسایش مردم زحمت می کشند،

تمام موارد و گروههای فوق بدلیل شرایط خاص پیش آمده با شرح وظایف خاص با نهایت دقت و اکثراً شبانه روزی مشغول انجام خدمت هستند. برهمۀ ما وظیفه است ضمن آرزوی سلامتی برای همۀ آنها و عرض خدا قوت و دست مریزاد، با جان و دل قوانین و مقرراتی را که در این رایطه وضع می شوند مو به مو اجرا کنیم، بخصوص فاصله گذاری و ماندن درخانه جز در موارد خیلی ضروری بخصوص وقتیکه انجام وظیفه ای در قبال دیگران به عهدۀ ما گذاشته شده باشد، آنهم باید با رعایت تمام نکات بهداشتی باشد.

مطالبی که مطرح شد مسائل روزمره و گرفتاریهای جدید است که عدۀ زیادی از نیروهای فعال و کارآمد کشور را به خود مشغول کرده است. باید توجه داشته باشیم که بموازات این کارها در مواقع عادی کارهای زیادی در مملکت وجود داشته و دارد که هیچکدام تعطیل بردار نبوده و نیستند فلذا مقدار زیادی از انرژی و توان مسئولین محترم حتماً متوجه این قسمت از ادارۀ مملکت می باشد پس ما باید با توجه به شرایط و امکانات موجود و مشکلات قبل ار این وضعیت از مسئولان انتظار داشته باشیم  ان شاء الله با همت دولتمردان و همکاری خوب هم میهنان بخصوص همشهریان این روزها می گذرد و اوضاع به وضع عادی بر می گردد در عین حال نباید کرونا ما را از خواسته های به حق مان غافل کند و فقط به فکر نجات جانمان باشیم.

به نظر این حقیر در دوران مبارزه با کرونا کارهای زیادی انجام شده و می شود ولی یادآوری یک نکته را ضروری می بینم و آن اینکه به سالمندان و بزرگان کم لطفی و بی عنایتی می شود و مرتب صحبت « سنین بالا مهم نیستند به جوانان برسید» مطرح می­شود تنها خانم مرکل صدر اعظم آلمان بود که در نطق تاریخی خود در مبارزه با کرونا گفت : « کسانی که حالشان وخیم می شود عدد و رقم نیستند پدر یا پدر بزرگ اند، مادر یا مادر بزرک اند همسر و انسانند تک تک انسانها برای ما ارزش دارند ». سابق براین معمرین هر قوم را به دلایل مختلف زیر گرامی می داشتند :

1 - آنها را شناسنامۀ و اعتبار فرهنگی ملت و مملکت به حساب می آوردند.

2 - اگر صاحب علم و معرفت و تألیفاتی بودند به خاطر علمشان و تألیفاتشان مورد احترام بودند.

3 - اگر تجربه ای داشتند از تجربه آنها استفاده می کردند و قدردانی می شدند.

4 - اگر فرد عادی بودند به خاطر کهولت سن و حلقه اتصال افراد خانواده بودنشان.

5 - و در نهایت برای رضای خدا از آنها مواظبت نموده احترام می کردند.

اینجانب وقتیکه در آموزش و پرورش مسئولتی داشتم و در جلسات تصمیم گیری شرکت می کردم، دائماً این نظرم را اعلام می نمودم که به بازنشتگان عنایت بیشتری داشته باشید چون آنها علاوه بر ارزشهای فردی درآمد کمتر و هزینۀ زندگی بیشتری دارند،در ضمن جوانان مملکت آیندۀ خودشان را در چهرۀ آنها می بینند. اگر بازنشتگان در رفاه نسبی باشند،جوانان بدون نگرانی از آیندّ خود دل به کار می دهند و برای تأمین آینده خود دست به اختلاس و چپاول نمی زنند و یا از وظیفۀ اصلی خود زده با شغل دوم و سوم برای دوران پیری خود فکر پس انداز نمی­کنند. این تجربه در کشور های پیشرفته عملی شده و می شود من خود در چند کشور اروپایی و کانادا دیده ام که در آنجا دولت، به دو طبقه عنایت ویژه دارد یکی بچه های خرد سال و دیگری سالمندان، وظیفه اصلی کار کردن و مالیات دادن به عهدۀ جوانان است؛ و آنها این کار را با میل و رغبت انجام می دهند چون خیالشان هم از بچه هایشان راحت است و هم از آینده و سالمندی خودشان. و می دانند مالیاتی که پرداخت می کنند صرف رفاه خانواد آنها و پیشرفت مملکتشان خواهد شد. امیدوارم ستاد های تصمیم گیری و برنامه ریزی، برای رفع مشکلات روزمره، برای اقتصاد و فرهنگ و زندگی آینده و بعد از کرونای این مردم هم از حالا فکری بکنند.

سخنی دیگر با اولیای محترم امور و جوانان عزیز:

 در بالا با اشاره به دیدگاه جامعه کرونایی امروز نسبت به سالمندان و ارزشگذاری به آنها مطالبی بیان شد، مطلب دیگری که لازم است مورد عنایت قرار گیرد این است که در مورد جوانان به دلیل داشتن توان جسمی و قدرت بدنی بیشتر اینطور وانمود می شود که مبتلا شدن آنان خیلی مشکل ایجاد نمی کند، چونکه یا تحمل کرده خوب می شوند یا مداوا شده بهبود پیدا می­کنند. اما بنظر می رسد که طبقه جوان باید خیلی بیشتر مواظب رفتار خود باشند چون سالمندان و خردسالان اصولاً تحرک و رفت آمد زیادی ندارند و کنترل آنها ساده تر است اما این جوانان هستند که به دلیل تحرک بیشتر و رفت آمد زیادتر علاوه بر خود وسیلۀ انتقال ویروس به دیگران و همان طبقات سالمند و خردسال نیز هستند لذا جوانان باید با احساس مسئولیت بیشتر و احتیاط مضاعف مواظب رفتار خود باشند از رساناهای جمعی و ضابطین محترم هم انتظار می رود که در اینمورد عنایت بیشترداشته، مسئولیت طبقۀ جوان جامعه را در این برهۀ زمان به آنها بیشتر یادآوری نمایند 

                                                                                         احمداشرفی زاده         20/1/1399